NEST

Opis

NEST

NEST był dużym, podziemnym kompleksem laboratoryjnym zlokalizowanym w Górach Arklay niedaleko Raccoon City, bezpośrednio pod Zakładami Chemicznymi Umbrella. Kompleks obsługiwał Umbrella USA, a przez całe swoje istnienie kierował nim szef badań, dr William Birkin.

Ten rozległy obiekt, zbudowany głównie do badań i rozwoju wirusa G, był dobrze połączony z innymi obiektami w Raccoon City i wokół niego. NEST został zbudowany w obrębie złóż wapienia w Górach Arklay i bezpośrednio pod zakładem chemicznym. Aby zapewnić idealną fasadę, wejście do NEST bezpośrednio z góry może odbywać się albo przez szyb windy ukryty w jednym konkretnym schronie kolejowym na stacji rozrządowej, albo przez wjazd do NEST pobliską windą kolejową. Pod tym schronem kolejowym znajdowały się co najmniej dwie stacje kolejki linowej, z których jedna łączyła się z Raccoon City, przechodząc przez podziemną jaskinię wapienną. Oprócz tego NEST posiadał stację prywatnego metra Umbrelli, umożliwiającą personelowi dotarcie do obiektu w tajemnicy z różnych miejsc w mieście. Z samego NEST osoby mogły podróżować do Zakładu Unieszkodliwiania Spalarni P-12A, Laboratorium Arklay i pobliskiej oczyszczalni, a także kolejką linową do centrum szkolenia kadr kierowniczych Umbrella położonego osiem mil na północ od Raccoon City oraz kanałów ściekowych w samym centrum Raccoon City.

Incydent w Raccoon City

Po napadzie na Williama Birkina w laboratorium i odzyskaniu walizki z próbkami wirusa G oraz T, agenci USS próbowali wyjść na powierzchnię kanałami. Nie wiedzieli jednak, że Birkin nadal żyje i ściga ich teraz w swojej nowej formie mutanta, jakim się stał po ich ataku. William w końcu dopadł i rozbił cały oddział. Podczas walki, walizka z próbkami otworzyła się, a fiolki zawierające wirusa T zostały rozbite. Substancję następnie zlizały szczury, które rozpierzchły się po rurach. W ten sposób wirus T dostał się do wody pitnej Raccoon City.

NEST zostało zniszczone 30 września 1998 roku w wyniku zabrania z depozytora próbki wirusa G, co uruchomiło procedurę samozniszczenia obiektu.

Architektura

NEST składało się na różne poziomy. B1F-B3F miały przede wszystkim zaopatrywać laboratorium w energię. Poziom B1F zawierał główne pomieszczenie energetyczne, a także zapewniał personelowi dostęp do mechanizmu samozniszczenia, który odpaliłby strategicznie rozmieszczone bomby, niszczące laboratorium w przypadku naruszenia protokołu bezpieczeństwa. Na poziomie B2F znajdowała się maszyneria parowa. Poziom B3F przeznaczony był wyłącznie do wytapiania. Była tam wzniesiona platforma obserwacyjna nad dużą, otwartą kadzią ze stopionym metalem.

Poziomy B4F-B7F to były rzeczywiste laboratoria badawcze kompleksu. W przeciwieństwie do powyższych pięter, które były połączone windami, na te poziomy trzeba było wchodzić po drabinach. Poziom B4F był pierwszym z głównych poziomów laboratoryjnych i to tutaj znajdowała się stacja dla windy kolejowej. Przy peronie znajdowało się biuro ochrony, a kolejne drzwi prowadziły do głównego szybu, centrum kompleksu, gdzie można było włączać i wyłączać zasilanie dla poszczególnych laboratoriów badawczych. Szyb ten prowadził do dwóch skrzydeł - Obszaru Wschodniego oraz Obszaru Zachodniego. Obszar Zachodni prowadził do pomieszczeń mieszkalnych dla naukowców, a także kanału umożliwiającego dostęp do B5F. Obszar Wschodni składał się z pomieszczeń do różnych projektów badawczych: sali operacyjnej, laboratorium niskich temperatur, a także pomieszczenia hodowlanego.

Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go.