„Wybaczcie, ale nie oddam wam mojego życiowego odkrycia.”
William Birkin - jeden z najważniejszych naukowców Korporacji Umbrella i wirusolog, który odkrył wirusa G, a także kontynuował nad nim pracę. Był także mężem Annette Birkin i ojcem Sherry Birkin.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Birkin zatrudnił się w Korporacji Umbrella w 1977 roku, będąc dopiero piętnastolatkiem. Został umieszczony w szkoleniowym centrum badawczym, pod opieką jej dyrektora, Jamesa Marcusa. Birkin rywalizował z innym naukowcem, Albertem Weskerem, gdyż byli oni najlepszymi podopiecznymi doktora Marcusa. W między czasie, dwójka ta została partnerami, dzięki czemu zrodziła się między nimi bliska przyjaźń. Byli oni także zaangażowani w odkrycie wirusa T, dopóki ośrodek nie został zamknięty 29 lipca, 1978 roku.
Laboratorium Arklay[]
Dwa dni później Birkin i Wesker zostali przeniesieni do Laboratorium Arklay, gdzie kontynuowali pracę nad wirusem T, a także otrzymali wysokie stanowiska. W między czasie Birkin dostał obsesji na punkcie wirusa Eboli, którego odkryto w Afryce. Umbrella pozyskała jego próbkę, oficjalnie po to, aby wytworzyć na niego szczepionkę. W trakcie prac z wirusem Ebola, Birkin i Wesker poznali Lisę Trevor, na której eksperymenty prowadzone były od roku 1967. W tym właśnie momencie Birkin i Wesker przekonali się o prawdziwych zamiarach Spencera względem korporacji.
Dnia 27 lipca, 1981 roku Umbrella zatrudniła dziesięcioletnią dziewczynę na stanowisko kierownicze. Alexia Ashford, która była wnuczką jednego z założycieli Korporacji Umbrella, Edwarda Ashforda była niezwykle utalentowaną, mądrą i bystrą dziewczyną, dzięki zasługom jej ojca, Alexandra. Wieści na ten temat szybko dotarły do laboratorium w górach Arklay. Wywołały one złość i niedowierzanie, gdyż Birkin otrzymał pracę dopiero w wieku szesnastu lat. Jego frustrację podsycały rozmowy ze starszymi naukowcami, którzy podzielali zdanie o potencjale Alexii. Przez rywalizację z młodą rywalką, badania Birkina nie przynosiły rezultatów, do czasu stworzenia przez niego w 1981 roku pierwszej broni biologicznej: Huntera. Dzięki temu całkowicie poświęcił się pracy. Nawet informacja o śmierci Alexii w 1983 roku nie przeszkodziła mu w dalszych badaniach.
Awans[]
William Birkin otrzymał w 1988 roku kierownictwo nad badaniami wirusa T, a także badania nad nową bronią biologiczną: Tyrantem. Uzyskał to poprzez pomoc w zamordowaniu, razem z Weskerem jego dawnego mentora, Jamesa Marcusa. Dzięki temu, wynalezienie wirusa T zostało przypisane Birkinowi. W między czasie Birkin ożenił się z innym naukowcem, Annette, a na świat przyszła jego córka, Sherry Birkin.
Kiedy razem z Weskerem pracowali na stworzonym w europejskiej placówce Umbrelli w Paryżu pasożycie NE-α, postanowili zaaplikować go wciąż żyjącej Lisie Trevor. Była ona jedyną osobą, która przeżyła ten zabieg. Pozostali umierali krótko po zaaplikowaniu pasożyta. Birkin, zdziwiony faktem, iż Lisa po tylu latach eksperymentów wciąż żyje postanowił zbadać jej ciało. Okazało się, że odmiana wirusa Progenitor, która została jej wstrzyknięta w roku 1967 pochłonęły wszystkie organizmy, które wstrzyknięto jej na przestrzeni tych lat i zmutowały w nowy wirus, który nazwany został wirusem G. Birkin otrzymał pozwolenie na pracę nad nowo odkrytym wirusem od Spencera. Wesker jednak zrezygnował z pracy przy tym projekcie, oddając go całkowicie w ręce Williama i Annette, gdyż sam nie był tak bardzo uzdolniony jak oni. W 1991 roku Birkin, razem ze swoją żoną zostali przeniesieni do nowo wybudowanego laboratorium znajdujące się pod Raccoon City, gdzie mieli kontynuować projekt wirusa G. Birkin skorumpował także miejscowego szefa policji, Briana Ironsa, aby tuszował wszelkie podejrzane rzeczy, związane z Umbrellą.
Po rozpoczęciu projektu wirusa G, badania nad wirusem T zeszły na niższy priorytet. Birkin przekazał ten projekt jednemu z niższych rangą naukowców, dr. Gregowi Muellerowi.
Zdrada[]
W trakcie incydentu w posiadłości Spencera oraz incydencie w pociągu ekspresowym Ecliptic, Birkin i Wesker byli zszokowani faktem, iż doktor James Marcus jakimś cudem nadal żyje i to on jest odpowiedzialny za uwolnienie wirusa T w posiadłości i pociągu. Wiedząc, że ich kariery legną w gruzach, jeżeli świat dowie się prawdy o Korporacji Umbrella, Birkin znalazł i uruchomił system autodestrukcji w starym centrum szkoleniowym, niszcząc wszelkie dowody.
Badania nad wirusem G zakończyły się we wrześniu, 1998 roku. Birkin planował udostępnić wyniki swoich badań korporacji, w celu otrzymania awansu na stanowisko kierownicze. Nie mógł się jednak dogadać ze swoimi przełożonymi, dlatego też postanowił sprzedać swoje badania rządowi Stanów Zjednoczonych. Poprosił ich o natychmiastową ewakuację. Niestety oddziałowi nigdy nie udało się dotrzeć do laboratorium Birkina. W międzyczasie oddział Alpha Sił Bezpieczeństwa Umbrelli, pod dowództwem HUNK'a, działający z rozkazu samego Spencera dostał się do laboratorium w celu uzyskania próbki wirusa G. Podczas konfrontacji z komandosami, Birkin został śmiertelnie ranny w wyniku postrzelenia przez jednego z członków oddziału. Komandosi zabierają walizkę z wirusami G i T, po czym opuszczają laboratorium. Annette próbowała pomóc Birkinowi, lecz on wstrzyknął sobie wirusa G, co uchroniło go przed śmiercią, lecz zmutowało go w potwora, zwanego "G".
Mutacja i śmierć[]
Po zmutowaniu, Birkin ruszył za oddziałem komandosów, który ukradł próbki wirusa do kanałów. Drużyna została zaatakowana całkowicie z zaskoczenia. Wszyscy, z wyjątkiem HUNK'a zostali zabici przez zmutowanego Birkina. Nie chcąc dopuścić, aby fiolki wpadły w ręce Umbrella, Birkin zjadł pozostałe próbki wirusa G. Podczas konfrontacji zostały także zniszczone próbki wirusa T, przez co szczury rozniosły go do miasta. Była to główna przyczyna incydentu w Raccoon City. Kilka dni później zmutowany William przybył na posterunek policji, gdzie znalazł kilku ocalałych, w tym także jego własną córkę. Szukając nosiciela, który mógłby zmutować w podobne monstrum, za cel obrał sobie Sherry ze względu na ich pokrewieństwo, a więc zgodność DNA. William zaaplikował embrion G również Brianowi Ironsowi, lecz ten okazał się nie być odpowiednim nosicielem. Poprzez wszystkie jego mutacje, Birkin ścigał Leona, Claire, Sherry i Adę z kanałów, aż do podziemnego labolatorium. Został pokonany przez Leona i Claire, w trakcie ucieczki pociągiem z laboratorium. Okazało się jednak że przeżył to starcie i zaatakował pociąg w jeszcze kolejnej formie G5, jednak po chwili pociąg zostaje pochłonięty przez wybuch NEST, zabijając Birkina na dobre.
Stopnie mutacji Birkina[]
G1[]
Początkowa mutacja dr Birkina pozostawiła niezmienioną większość jego ciała, przy czym mutacje były widoczne tylko po prawej stronie, ponieważ William wstrzyknął sobie wirusa w prawą rękę. W tym czasie mózg Birkina dopiero zaczynał być atakowany przez obce komórki, co wywoływało w nim specyficzny efekt uboczny w postaci zawrotów głowy.
Co ciekawe, mutacje prawej części ciała G1 cofają się nieco od czasu do czasu. Rozrosła ręką zmniejsza swój rozmiar, dodatkowe oko wyrosłe na ramieniu wchłania się z powrotem, a kolce cofają. Wydaje się to wskazywać na mentalną bitwę toczoną przez zainfekowanego, który próbuje zachować w ryzach degeneracyjny wpływ wirusa. Kiedy wirus ustępuje na moment, William wykazuje wtedy znacznie więcej człowieczeństwa. Jak wiadomo, ostatecznie całkowicie ulega wirusowi, mutując w kolejną formę.[1]
G2[]
Forma G2 objawia się wykształceniem nowej głowy i mózgu, które przesunęły oryginalną nieco w dół ciała, bliżej lewego ramienia. Tułów ogólnie staje się większy oraz szerszy, ponieważ zmienia się nie tylko szkielet i mięśnie, ale dwa nowe ramiona zaczynają rosnąć asymetrycznie po bokach brzucha. Nogi również stają się grubsze, a piszczel i kość piszczelowa stają się dłuższe. Prawe ramię również przeszło dalsze zmiany, razem z pazurami oraz okiem znacznie zwiększając swój rozmiar.
Co ciekawe, ta forma G zdołała przynajmniej w pewnym stopniu rozpoznać Annette, co sugeruje, że wspomnienia nosiciela lub ich fragmenty , na tym stadium mutacji nadal były aktywne.[1]
G3[]
Forma G3 charakteryzowała się zwiększoną symetrycznością ciała. Nogi stały się czarne i ciemnoszare, z wyrostkiem w postaci oka na lewym udzie. Dwa nowe ramiona ukształtowały się całkowicie, z czego te oryginalne zostały przesunięte do tyłu. Pozostała szczątkowa ludzka twarz skurczyła się i ułożyła na przednim lewym ramieniu, podczas gdy nowa głowa uległa przeobrażeniu. W tej mutacji potwór ma jeszcze kilka kościstych wypustek na kończynach, a na klatce piersiowej wykształca się coś w rodzaju otworu gębowego, w którym skupionych jest wiele małych gałek ocznych, odsłaniających się, kiedy mutant potrzebuje się zregenerować.[1]
G4[]
Forma G4 z Resident Evil 2 (1998)
Dalsze zmiany całkowicie przeobrażają nosiciela z humanoidalnej, dwunożnej w formy, w czworonożną bestię, jako że dwa największe ramiona zostają przekształcone w nogi. W tej formie G4 zyskuje na mobilności, kosztem utraty zdolności dalekich skoków. Z klatki piersiowej uformował się duży otwór gębowy z wieloma, wyrastającymi zębami lub kolcami. Potrzeba tak dużej paszczy była odpowiedzią na rosnące zapotrzebowanie na energię. Głowa z kolei zostaje w większości wchłonięta w górną część grzbietu potwora.
Forma G4 z Resident Evil 2 Remake (2019)
W remake'u mutacja G4 przypomina bardziej wersję pośrednią między G3, a G5. Tkanka jest bardziej rozrośnięta i rozszczepiona jakby w dodatkowe rozgałęzienia, częściowo zrośnięte ze sobą. Potwór utrzymuje dwunożną postawę, opadając na czworaka tylko wtedy, kiedy chce poruszać się szybciej lub wspinać po ścianach. Otwór gębowy w górnej głowie ulega rozszerzeniu, zaś zęby wydłużeniu, przez co przypominają bardziej wystające ze szczęk kolce.[1]
G5[]
Forma G5 z Resident Evil 2 (1998)
Forma G5 była dalszą degradacją formy G4. Z poprzedniej formy pozostał otwór gębowy i układ pokarmowy, natomiast cała reszta została przeformowana w bezkształtną masę kolców, szponów, masek i oczu. W toku regenarcji obrażeń odniesionych w ostatnim starciu, mutant pochłonął i zasymilował bowiem wszystkie organiczne organizmy z najbliższej okolicy, nawet zombie. Samo ciało stało się bardziej podobne do mięczaka. Nie mając zatem kończyn, G5 porusza się za pomocą macek.
Forma G5 z Resident Evil 2 Remake (2019)
W remake’u G5 jest jeszcze większy niż w pozostałych wersjach, na jego ciele w przypadkowych miejscach porozmieszczane są mniejsze gałki oczne, z jednym największym, umieszczonym centralnie w otworze gębowym.[1]
Moce i umiejętności[]
W swej zmutowanej formie, Birkin zyskał nadludzką siłę, umożliwiającą mu zabić nawet Tyrana, zaledwie jednym machnięciem łapy. Wykazywał także ogromną wytrzymałość na obrażenia, zaś ponadnormatywnie rozwinięte mięśnie umożliwiały mu długie skoki. W pierwszych trzech formach był także całkiem szybki jak na swoje rozmiary. To, co przyprawiało jego przeciwników o ból głowy, była jego zdolność regeneracyjna, objawiająca się jeszcze gorszymi mutacjami. Słabym punktem każdej formy G są jego liczne oczy, znacznie bardziej wrażliwe na obrażenia niż reszta ciała. Uszkodzenie ich w wystarczającym stopniu może nawet czasowo wyłączyć Birkina z walki.[1]
Poza kanonem[]
BIO HAZARD 2 (Manhua z 1998 r.)[]
W BIO HAZARD 2, William wstrzyknął sobie wirusa G jeszcze zanim został zaatakowany przez U.P.S.F. Słysząc jak jego współpracownicy są mordowani przez służby, doskonale wiedział co go czeka, kiedy go dopadną. I tak się stało. Żołnierze strzelali do niego natychmiast i bez ostrzeżenia.
Inną zmianą w stosunku do oryginalnej wersji jest to, że William już po mutacji zachował znacznie większą samokontrolę i świadomość. Na przykład nadal rozpoznawał swoją żonę. Kiedy spotkał ją kulącą się w kącie w laboratorium, nie zrobił jej krzywdy, tylko przeszedł obok.
Resident Evil: The Official Comic Magazine (WildStorm)[]
W wersji od WildStorm, w historii „Zmutowana Menażeria”, pierwszą rzeczą, jaką Birkin zrobił po wszczepieniu sobie wirusa G, było udanie się do miejskiego zoo, aby pozarażać znajdujące się tam zwierzęta. To był jego pomysł na to, aby wirus przetrwał.